BEDDHA ‘NTERA

(trasposizione di “Dolcenera” di F. De Andrè by ‘U Nonnu)

 

copertina dolcenera


 

 

‘A viri, è ddhà, criri a mia, vi’ com’è, vi’ com’è
‘A viri, è ddhà, criri a mia, iddha è, iddha è.
‘A viri, è ddhà, criri a mia, a mia, vi’ com’è
‘A viri, è ddhà, criri a mia, iddha è, iddha è.

Era ‘i latu ‘i mia ‘u iornu ch’ ‘a canuscìa,
era vicinu ‘a riva e nuddh’ atru c’era, cusì beddha ‘ntera.

Beddha accusì forti, ru me’ cori iapriu li porti.

Chi si’ beddha tu lu sa’ già,
nun cangià, nun cangià.

Beddha, di modi colti, di paroli sempr’ accorti,
beddha pi comu ragiuna, ma cosa strana, di mia nun s’adduna. ‘Dduna.
Beddha tu sì m’appari, non ti pozzu cchiù scurdari.

‘A vardu e mi fa’ strambà,
sì, lu sa, sì lu sa.

Ma poi ‘rriva lu ‘mbernu e ‘u suli n’o’ viri
‘chì si stuta, va beh, cchiù di tantu non dura.
E ‘u me’ cori, ‘u me’ cori mi ti viri è cuntentu,
com’ o’ suli, ‘n sicundu, puru sulu ‘n mumentu.

Beddha, pricisa e netta, ridi, ‘u scherzu ‘ccetta.
Beddha chi l’occhi sciali, chi non hai eguali, chi sa’ quantu vali.  Vali.
Beddha chi tutt’ affronti, di risposti sempri pronti.

Chi si’ beddha tu lu sa’ già,
nun cangià, nun cangià.

Ma poi ‘rriva lu ‘mbernu e com’ ‘u suli non pari,
‘u me’ cori s’abbatti, ‘chì i me’ occhi non sciali.
Esti sulu e si unchia, com’ ‘a barca chi ‘nfunda,
è ‘na botta chi “ttà”, ‘u me’ pettu si spunda.

‘A viri, è ddhà, criri a mia, vi’ com’è, vi’ com’è
‘A viri, è ddhà, criri a mia, iddha è, iddha è.

Beddha chi quandu ‘a vitti, occhi me’ non vi criritti.
Beddha chi se mi spìi, rispundu: felici ti vogghiu viriri.
Beddha l’occhi non stanchi passandumi davanti.

‘A vardu ieu camina’,
sì, lu sa, sì lu sa.

Ora puru li petri ch’ accarizzi ch’ i ‘ita,
chiusi nta la to’ manu pari pigghiunu vita,
ma li petri e ‘stu cori han distini diversi,
ra to’ manu ddhu iornu, ‘na carizza la persi.

Beddha si’ quand’ ‘a sira fa’ la testa mi ma gira:
passi, sfili tra la genti, cusì sorridenti ma fa’ finta ‘i nenti.
E non sa’ comu lori, beddha ‘ntera lu me’ cori.

Sì, mali lu fa’ sta’
Ma non sa, nun lu sa.

E poi ‘rriva lu ‘mbernu e quandu ‘u scuru già scindi,
ddu’ gabbiani pusati, su’ comu angiuleddhi.
Eccu l’ali han iazatu, ora fannu ‘na danza,
e pi ‘n pezzu lu tempu, non ha cchiù impurtanza.

Cusì tu nto me’ cori ch’ hai tuccatu cu l’ali,
com’ a ‘n angilu veru, sì continui a vulari.

‘A viri, è ddhà, criri a mia, vi’ com’è, vi’ com’è
‘A viri, è ddhà, criri a mia, iddha è, iddha è.
‘A viri, è ddhà, criri a mia, a mia, vi’ com’è
‘A viri, è ddhà, criri a mia, iddha è, iddha è.

read full article